Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny

Jest to budowla orientowana, trójnawowa, z prostokątnie zamkniętym prezbiterium oraz z wieżą na osi fasady zachodniej i kaplicą przy ścianie północnej nawy. We wnętrzu kościoła sklepienia i filary zdobione są dekoracjami stiukowymi. Ołtarz główny, późnobarokowy, z naturalnej wielkości figurami śś. Piotra i Pawła pochodzi z XVIII wieku, a przebudowany został w drugiej połowie XIX wieku. Oprócz tego w kościele można zobaczyć dwa piękne krucyfiksy: XVII-wieczny w kruchcie pod wieżą i XVIII-wieczny na zewnętrznej ścianie wschodniej prezbiterium. W przejściu z nawy do prezbiterium znajduje się marmurowa chrzcielnica z metalową pokrywą z 1613 roku. Na zachodniej ścianie nawy i południowym filarze widoczne są wmurowane w ściany, marmurowe epitafia. Najstarsze z nich to epitafium z czarnego marmuru, poświęcone księdzu Hieronimowi Russockiemu - z 1681 roku, pozostałe pochodzą z XIX wieku. Ponadto w kościele przechowywane są trzy podominikańskie obrazy z XVIII wieku: Matki Bożej Różańcowej, św. Jacka i św. Dominika, feretron i ornaty - również z XVIII wieku oraz zabytkowe kielichy mszalne. W miejscu, w którym dziś znajduje się kościół WNMP, przypuszczalnie już w XII wieku istniał drewniany kościół parafialny, który spłonął podczas najazdu tatarskiego. Niszczony kolejnymi pożarami, wielokrotnie przebudowywany kościół, swoją finalną formę uzyskał w 1881 roku - po ostatniej odbudowie.